Ηλιοχώρι 1959: Πρωτομαγιά στο Κ’μπούρι

Του Γιώργου Μέλλη

«Ο Μάιος μας έφθασε, εμπρός βήμα ταχύ

να τον προϋπαντήσουμε  παιδιά στη εξοχή»

– Θα πάμε στο Κ’μπούρι να κάνουμε Πρωτομαγιά

– Ναι! Εντάξει.

Έτσι λοιπόν την 1 Μαΐου του 1959 πρωί – πρωί αρχίσαμε να περνούμε τον δρόμο.  Κόνγκουρο, Βαλιαρά, συνεχίσαμε στον δρόμο προς τον προφήτη Ηλία και μετά πήραμε την κατηφόρα προς το Κ’μπούρι. Καμιά δεκα-δεκαπέντε νέοι του Ηλιοχωρίου με την σακουλίτσα στη  πλάτη με το μεσημεριανό φαγητό και «εδώ πάνε κι άλλοι». Φυσικά η παρουσία μας γίνονταν αντιληπτή πολύ από μακριά, λόγου «σφυριχτές» και τις «κουκουβάγιες».

Τα αλώνια του χωριού μας

Του Γιώργου Μέλλη

Η δικιά μου η «γενιά» πρόλαβε τα τελευταία χρόνια του αλωνίσματος. Ακόμη είναι στην μνήμη μου το αλώνισμα στο αλώνι του Νικαθόδωρου και στο αλώνι στην αυλή του Φίλη. Η Βικιπαίδεια γράφει: «Το αλώνι είναι στρογγυλός επίπεδος χώρος που χρησιμοποιείται για το αλώνισμα (δηλ. τον διαχωρισμό του καρπού από τα άχυρα) των δημητριακών (σιτάρι, βρώμη)».

Στην υγεία του «Αγίου Θανάση»….

Ένα διασκεδαστικό ιστορικό διήγημα

Του Γιώργου Μέλλη

Σε ένα προηγούμενο κείμενο μου αναφέρθηκα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σε μια παλιά επίσκεψη στα Ζαγόρια ενός Βεζίρη και στην διανυκτέρευση του στο Ντομπρίνοβο. Είχα γράψει ότι στο γεύμα  που του πρόσφεραν τότε στο χωριό μας περιλαμβανόταν και μια τηγανιά με ψάρια από τον Ρασιανίτη. Τα βρήκε τόσο νόστιμα που ως ανταπόδοση υποσχέθηκε να εμπλουτίσει τα νερά του ποταμού μας με πέστροφες που θα έφερνε από τον ποταμό Βοϊδομάτη.

Οι ημέρες των Χριστουγέννων στο Ντομπρίνοβο

Του Γιώργου Μέλλη

• Να τα πούμε;

«Καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ορισμός σας

Χριστού τη Θεία γέννηση να (μ)πω στ’ αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη…..»

«Και του χρόνου! Και του χρόνου!» ακούγονταν τα πανέμορφα κάλαντα των Χριστουγέννων δυο μικρών παιδιών έξω από τη πόρτα του στον «ομπορό» του σπιτιού μου στο Μέλλη.

Ένας αγώνας του 1960: Ηλιοχώρι – Βρυσοχώρι 1-0 ή 0-2;

Του Γιώργου Μέλλη

Πέρασαν 60 χρόνια και ακόμη δεν γνωρίζουμε πιο είναι το τελικό αποτέλεσμα από το μεγάλο ντέρμπι του Ζαγορίου που διεξήχθη το 1960. Ένα παιχνίδι μεταξύ των ποδοσφαιρικών ομάδων του Ηλιοχωρίου και του Βρυσοχωρίου. Η ευρωπαϊκή επιτροπή ΦΙΦΑ (που κατέφυγαν οι δύο ομάδες!!) δεν κατάφερε να δώσει απάντηση στο ερώτημα και έτσι παραμένει ακόμη ανοιχτό το αποτέλεσμα του αγώνος.

«Λιρτάτσ’λι νου πιτρέκου λουγουρίι…»

«Η από μητέρα γιαγιά του Γιώργου Ζαμπάκου, στο Ηλιοχώρι, όταν περίπου το 1930 πάντρεψε την κόρη της Χάιδω στον Μιχάλη Ζαμπάκο τους άφησε το σπίτι της στο Ηλιοχώρι. Έτσι λοιπόν η Καλλιόπη Πάια έφυγε και πήγε στον γιο της Γιώργο στον Πειραιά.

Την ημέρα που οι Ναζί κατέστρεψαν το χωριό μας

Κατά το μεσημέρι της 18^η Οκτωβρίου του 1943 τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στο Ηλιοχώρι και κατέστρεψαν το χωριό μας, θέτοντας σε εφαρμογή το εγκληματικό σχέδιο «Πάνθηρας». Ήταν το δεύτερο χωριό της περιοχής μας που έπεσε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας, αφού λίγες ώρες νωρίτερα το Βρυσοχώρι γνώρισε πρώτο την Γερμανική βαρβαρότητα.

Από τα παράξενα της φιλονικίας για τα τοπικά σύνορα

Του Νίκου Εξάρχου

Το έτος 1898 στο Ντομπρίνοβο υπηρετούσε ως αγροφύλακας ένας τουρκαλαβανός κ’ επληρώνετο 60 γρόσια το μήνα απ’ το χωριό. Κάποια μέρα στη τοποθεσία «Λιποχώρι», στα διαφιλονικούμενα σύνορα με το Βρυσοχώρι, ο αγροφύλακας συνέλαβε επ’ αυτοφώρω τον Βρυσοχωρίτη Νίκο Τσιόμο (Λάλα – Λιούρτη) να υλοτομεί παρανόμως καυσόξυλα στο ντομπρινοβίτικο μέρος.

Ο Αθανάσιος Νασιάκας ή Πολυμερής

Ο Αθανάσιος Νασιάκας ήταν έξυπνος και ετοιμόλογος. Όταν είχε παντοπωλείο σε κάποιο χωριό της Βέροιας, τον μήνυσε η Αστυνομία διότι βρέθηκε το μαγαζί του ακάθαρτο. Συγκεκριμένα τον κατηγόρησαν διότι βρέθηκε μια αράχνη ανάμεσα στα σακιά των τροφίμων ρυζιού και ζάχαρης. Στο Δικαστήριο λοιπόν ο Πρόεδρος τον έρωτα:

Ένα παλιό φάρμακο από το στομάχι της κότας που κάποτε έσωσε τη ζωή ενός συγχωριανού μας

Μια παλιά φαρμακευτική συνταγή που έχει ως βάση της ένα μικρό τμήμα από το εσωτερικό του στομαχιού μιας κότας, μου μετέφερε ο συγχωριανός μας Ηλίας Παπανικολάου. Το φάρμακο αυτό που έφτιαχναν τα παλιά χρόνια το χρησιμοποιούσαν για την επούλωση μικρών και μεγάλων πληγών και μία φορά που χρειάστηκε έσωσε τη ζωή του παππού του, Γιώργου Παπανικολάου.